Главная Случайная страница


Полезное:

Как сделать разговор полезным и приятным Как сделать объемную звезду своими руками Как сделать то, что делать не хочется? Как сделать погремушку Как сделать так чтобы женщины сами знакомились с вами Как сделать идею коммерческой Как сделать хорошую растяжку ног? Как сделать наш разум здоровым? Как сделать, чтобы люди обманывали меньше Вопрос 4. Как сделать так, чтобы вас уважали и ценили? Как сделать лучше себе и другим людям Как сделать свидание интересным?


Категории:

АрхитектураАстрономияБиологияГеографияГеологияИнформатикаИскусствоИсторияКулинарияКультураМаркетингМатематикаМедицинаМенеджментОхрана трудаПравоПроизводствоПсихологияРелигияСоциологияСпортТехникаФизикаФилософияХимияЭкологияЭкономикаЭлектроника






Лекарства, назначаемые при панкреатите





 

Для того, чтобы купировать болевой синдром, назначаются врачом м-холинолитики:

· Метапин (0.1 процент раствора – 1-2 мл.);

· Атропин (0.1 процент – 1 мл.);

· Хлорозил (0.1 процент – 1 мл.);

· Подкожно или платифиллинагидротартрат (0.2 процента – 2 мл.) подкожно; и внутрь гастоцепин.

Больным, у которых наблюдается упорный болевой синдром, врач прописывает препараты Н2-блокаторы:

· Фамотидин (в сутки 60 мг.);

· Ранитидин (в сутки 300 мг.);

Так же назначаются и такие препараты, как:

· Нош-па (2 процента – 2-4 мл.);

· Папаверин гидрохлорид (2 процента – 2-4 мл.);

· Феникаберан (0.25 процента – 2 мл.);

- подкожно или внутримышечно с холинолитиками.

Так же с этой целью назначается:

· Баралгин (5 мл.) внутримышечно;

· Анальгин (50 процентов – 2 мл.);

Выше перечисленные препараты назначаются вместе с холинолитиками и антигистаминными препаратами. Врач назначает антациды (алмагель, гастал, фосфалюгель и другие) по пять или шесть раз в сутки.

Если приём только что перечисленных медицинских препаратов не дает положительных результатов, то врач назначает литические смеси, а именно:

· Новокаин (0.25 процентов – 100 мл.);

· Атропина сульфат (0.1 процент – 1 мл.);

· Эуфиллин (2.4 % раствора – 1- мл.);

· Кокарбоксилаза (сто миллиграмм) на растворе натрия хлорида (0.9 процентов – 300-500 мл.) внутривенно капельно (лечение длится от трех и до семи дней);

· Баралгин (5 мл.);

· Магния сульфат (25 процентов – 5-10мл.);

· Димедрол (1 % раствор – 1-2 мл.), папаверин (2 % раствор – 2-4 мл.);

· Новокаин (0.5 процента – 50 мл.) на растворе натрия хлорида (0.9 % раствор – 300-500 мл.) капельно внутривенно.

Если наблюдается тяжелый случай, то применяется промедол (1 процент раствора – 1-2 мл.), который водят спазмолитиками.

Для того, чтобы подавить активность панкреатических ферментов, следует вводить калликреин-протеазные ингибиторы, а именно:

· Трасилолу (50-100 тыс. ЕД);

· Контрикалу (20-40 тыс. ЕД);

· Гордоксу (50-100 тыс. ЕД).

Только что перечисленные средства входят в состав «литических смесей».

Такие химические ингибиторы трипсина применяются с такой же целью: пентоксил (0.2 грамма) или метилурацил (0.5 грамм) – четыре раза в сутки в течении трех или четырёх недель.

Самой эффективной считается эпсилон-аминокапроновая кислота (пять процентов – 100-200 мл.), которую следует вводить капельным путем внутривенно, на курс десять или двенадцать вливаний. Так же она может приниматься внутрь по одному грамму четыре раза в сутки.

Аминокапроновая кислота – это ингибитор плазмина, который притормаживает переход трипсиногена и химотрипсиногена в трипсин и химотрипсин. Антикининовой активностью обладает продектин или пармидин, который принимается по назначению врача, а именно, по 0.25 – 0.5 граммов три раза в сутки, курс длится от одного месяца и до двух. Перитол принимается в дозе четыре миллиграмма внутрь три раза в сутки, он помогает снизить уровень гистамина и серотонина, а также снизить в крови амилазы и трипсины. Кроме этого, при помощи данных лекарственных препаратор можно устранитьрвоту и тошноту, что способствует купированию болевого приступа.

Если панкреатит протекает с внешне секреторной недостаточностью поджелудочной железы, то применяется после снятия признаков обострения заместительная терапия, а именно врачом прописываются медицинские препараты, в которых содержатся ферменты поджелудочной железы, а именно:

 

· Фестал;

· Панзинорм;

· Дигестал;

· Мезим Форте;

· Вигератин;

· Панкреатин;

· Панкурмен, креон.

По рекомендациям врачей данные препараты следует принимать по три или четыре штуки после принятия пищи. Препараты снимают тошноту, нормализуют стул, метеоризм, пациент набирает массу тела, в общем, они улучшают состояние пациента.

Парентеральное питание назначается пациентам при тяжелых расстройствах пищеварения и плохого всасывания в кишечнике: вводятся смеси незаменимых аминокислот, а именно, альвеэин, аминосол, альвезин «Новый» - по 250-400 миллилитров капельным путем внутривенно; растворы электролитов вводятся капельным путем внутривенно (десять процентов раствор калия хлорида – 10-15 мл., десять процентов раствор кальция глюконата – десять миллилитров).

Врач назначает такие витамины, как В6, В12, С, кокарбоксилаза, липосвую кислоту или липамид внутрь, а также анаболические стероиды, а именно, нероболид, ретаболид и другие по одному миллилитру (пять процентов) внутримышечно один раз в семь дней, курс лечения три или четыре инъекции, то есть на усмотрение лечащего врача.

После лечения у пациентов приходит в норму белковый спектр сыворотки крови, пациент набирает массу тела, и у него улучшаются трофические процессы. Если наблюдаются признаки токсемии, то врач назначает внутривенно по четыреста миллилитров гемодез, гемодез-Н, которые созданы на основе поливинилпироллидона. Препараты улучшают микроциркуляцию и уменьшают интоксикацию.

Холецистит (от греч. χολή — жёлчь и κύστις — пузырь) — воспаление желчного пузыря — одно из наиболее частых осложнений желчнокаменной болезни. Основные принципы развития воспалительного процесса в стенке желчного пузыря: наличие микрофлоры в просвете пузыря и нарушения оттока желчи.

Ведущим фактором развития острого холецистита является нарушение оттока желчи из желчного пузыря, что возникает при окклюзии камнем шейки желчного пузыря или пузырного протока. Второстепенное значение в развитии острого воспаления имеет нарушение кровоснабжения стенки желчного пузыря при атеросклерозе висцеральных ветвей брюшной аорты и повреждающее действие панкреатического сока на слизистую оболочку желчного пузыря при рефлюксе секрета поджелудочной железы в желчные протоки.

Классификация[править | править вики-текст]

Холецистит делится на 2 типа:

1. Острый (калькулезный). Клинико-морфологическая классификация острого холецистита: 1. Катаральный холецистит. Его симптомы — интенсивные постоянные боли в правом подреберье и эпигастральной области с иррадиацией в поясничную область, правую лопатку, надплечье, правую половину шеи. 2. Флегмонозный холецистит имеет более выраженную клиническую симптоматику. Боли значительно интенсивнее, чем при катаральной форме воспаления. Боли усиливаются при дыхании, кашле, перемене положения тела. Чаще возникает тошнота и многократная рвота, ухудшается общее состояние больного, температура тела достигает фебрильной, тахикардия возрастает до 110—120 в минуту. Живот несколько вздут за счет пареза кишечника; при дыхании правая половина передней брюшной стенки отстает от левой, защитно напряжена в правом подреберье при пальпации; кишечные шумы ослаблены. 3. Гангренозный холецистит характеризуется бурным клиническим течением, обычно является продолжением флегмонозной стадии воспаления, когда защитные силы организма не в состоянии справиться с вирулентной микробной флорой.

2. Хронический

Причины холецистита[править | править вики-текст]

Холецистит происходит по причине образования камней в желчном пузыре. Это приводит к застою желчи и заражению кишечной микрофлорой. Периодически возникающие и проходящие воспаления приводят к изменению стенки желчного пузыря с развитием в нем хронического воспалительного процесса (хронический калькулезный холецистит).

По течению холецистит может быть острым и хроническим.

Острый холецистит[править | править вики-текст]

Основная статья: Острый холецистит

Основные признаки острого холецистита: приступообразные боли в правой половине живота, иррадиирующие в правое плечо, лопатку; тошнота и рвота; озноб и повышение температуры тела; возможны желтуха и зуд кожного покрова. Опасное осложнение острого холецистита — перитонит.

Показана холецистостомия (греч. chole желчь + cystis пузырь + stoma отверстие, проход) — наружное дренирование желчного пузыря при невозможности других вмешательств.

Хронический холецистит[править | править вики-текст]

Основная статья: Хронический холецистит

Хронический холецистит может быть бескаменным и калькулёзным, от латинского слова «calculus», что значит «камень». Калькулёзный холецистит является одним из результатов желчно-каменной болезни.

Хронический холецистит проявляется тошнотой, тупой болью в правом подреберье и другими неприятными ощущениями, возникающими после еды. В диагностике холецистита важную роль играют данные лабораторных исследований и холецистохолангиография.

Наиболее грозным осложнением калькулезного холецистита является печёночная колика. Если в желчевыводящие пути попадает некрупный (менее 1 см) камень, препятствует нормальному оттоку желчи, то в кровь поступают желчные пигменты и развивается подпечёночная желтуха.

Симптомы колики очень похожи на начало острого холецистита. Тем не менее, болевой синдром при печёночной колике более выражен и возникает, как правило, ночью или рано утром.

Спустя некоторое время проявляется симптоматика желтухи: происходит пожелтение склер и кожи — появляется своеобразный лимонно-жёлтый цвет, моча темнеет и становится похожа на пиво, а кал заметно светлеет, вплоть до белизны.

Больные в таком состоянии подлежат экстренной госпитализации.[1]

Хронический холецистит может быть следствием острого, но может возникнуть и самостоятельно. В русской медицинской литературе принято выделять типичный и атипичный вид симптомов заболеваний желчного пузыря (холелитиаз-К 80.2 и хронический холецистит).

Наличие камней в желчном пузыре значительно усложняет задачу лечения и ухудшает прогноз заболеваний.

Лечение[править | править вики-текст]

См. также: Удаление жёлчных камней

Консервативное лечение холецистита и других воспалительных заболеваний желчных путей направлено главным образом на подавление инфекции (для этого применяются антибиотики и другие противомикробные препараты), а также на усиление оттока желчи (специальная диета, желчегонные и спазмолитические средства,дуоденальное зондирование).

Значительную роль при консервативном лечении холецистита играет диета с исключением механически и химически раздражающей пищи. При остром холецистите и отсутствии эффекта консервативной терапии применяют хирургическое лечение. При хроническом течении заболевания операция (холецистэктомия) производится по определённым показаниям после тщательного комплексного обследования больного. При функциональных нарушениях жёлчного пузыря (дискинезия) операция не показана.

Развитию воспаления желчного пузыря способствуют:

· его врожденная деформация;

· дискинезия желчных путей;

· травмы желчного пузыря;

· опухоли в брюшной полости;

· нарушение обмена веществ (сахарный диабет, атеросклероз);

· нарушение режима питания (большие перерывы между приемами пищи, еда всухомятку);

· запоры, малоподвижный образ жизни

· беременность;

· аллергические реакции;

· возрастное нарушение кровоснабжения желчного пузыря.

Что происходит?

В желчном пузыре в результате повреждения его стенки и (или) нарушения оттока желчи начинается воспалительный процесс. Со временем (через месяцы и годы) стенки пузыря утолщаются, становятся менее подвижными, слизистая (внутренняя) его оболочка изъязвляется и покрывается рубцами. Это в свою очередь способствует дальнейшему ухудшению оттока желчи и формированию новых камней. Развивается хронический холецистит.

При хроническом холецистите человек периодически ощущает:

1. тупые боли в правом подреберье;

2. вздутие живота;

3. тошноту, рвоту;

4. нарушение переваривания жирной пищи (поносы после еды).

Обострение хронического холецистита чаще всего возникает спустя 2-4 часа после употребления жирной, копченой, жареной пищи. Также приступ может спровоцировать тряска (например, езда в трамвае или на велосипеде), переохлаждение, стрессы и длительные физические нагрузки.

Диагностика

Если возникли проблемы с желчным пузырем, ни в коем случае не откладывайте визит к гастроэнтерологу. Для уточнения диагноза вам будет назначен общий и биохимический анализ крови, УЗИ органов брюшной полости. Если процесс находится не в стадии обострения, может понадобиться рентгенологическое обследование желчных путей и желчного пузыря — холецистохолангиография. При этом контраст вводится непосредственно через рот или внутривенно.

В некоторых случаях применяют эндоскопическую ретроградную холангиопанкреатографию или ЭРХПГ). При этом контрастное вещество вводят непосредственно в желчные протоки с помощью эндоскопа.

Лечение

При хроническом холецистите обязательно назначается диета. Из питания исключаются копчености, острые и жареные блюда, консервы, колбасные изделия, острый сыр, какао, шоколад, алкоголь, газированные напитки. Полезны молочные, вегетарианские и фруктовые супы, из вторых блюд — отварные овощи, каши, пудинги, отварные рыба и мясо. Из напитков разрешают чай, компот, кисель, соки, молоко и кисломолочные продукты, минеральные воды.

Применяются:

· желчегонные препараты (холосас, холензим, холагол, лиобил и др.);

· отвары желчегонных трав (кукурузные рыльца, цветки бессмертника и др);

· спазмолитики (в частности, но-шпа, баралгин) – при болях;

· в ряде случаев – антибиотики и противовоспалительные средства.

Нередко назначают дуоденальное зондирование или беззондовый тюбаж. Цель тюбажа — промывание желчных путей и стимуляция выделения желчи с целью опорожнения желчного пузыря. Осуществляется с помощью желудочного зонда (дуоденальное зонирование) или без него («слепой» тюбаж). Наиболее распространен «слепой» тюбаж, так как он легче переносится и выполняется в домашних условиях.

Методика «слепого тюбажа» Утром натощак выпивают 1-2 стакана подогретой минеральной воды (или отвара желчегонных трав, или порошок сернокислой магнезии), затем на правый бок кладут грелку и ложатся отдыхать на полтора часа. В случае положительного результата стул приобретает зеленоватый оттенок, свидетельствующий о примеси желчи.

Количество процедур назначает врач. Проводить беззондовый тюбаж рекомендуется не реже 1 раза в неделю, продолжительность курса не менее 2-3 мес. Тюбажи противопоказаны при обострениях холецистита, язвенной болезни желудка и двенадцатиперстной кишки.

Если холецистит вызван желчнокаменной болезнью, то проводят ее лечение, в том числе хирургическими методами.

Вне обострения пациентам с холециститом полезно физиотерапевтическое лечение и отдых на курортах Ессентуки, Боржоми, Железноводск, Трускавец, Моршин, Дорохово и др.

Жара ауруы-полиэтиологиялық ауру. Патогенезі көп факторлы. Жара ауруына әкелетін факторлар: 1.Тұқым қуалаушылық. 2.Өмір салты. 3.Стресстік бұзылыстар. 4.Химиялық және физикалық факторлар. 5.Дәрілік препараттар. 6.Жастық нейроэндогенді өзгерістер. Жара ауруының этиологиясында Helicobacter pilori бактериясының орны өте маңызды. НР-70-79%-созылмалы гастрит ауруында 70%-асқазан жарасы 90%-дуоденальді жара ауруларында кездеседі.НР тек асқазан эпителиінде ғана өмір сүре алады.Олар асқазанның антральді бөлігінде орналасып,созылмалы қабыну туғызады. 12-елі ішек жара ауруы бар науқастардың бәрінде асқазан эпителиінде ошақтар болады, олар клетка метоплазиясынан, яғни асқазан сөлінің көп бөлінуінен пайда болады. Бұл жерлерде микроорганизмдер көбейіп,шырышты қабатқабынуын тудырады.НР қышқыл ортада тіршілік ету ерекшелігі уреаза-ферментін бөлуі,ол мочевинаны ыдырата алады.НР айналасына көмірқышқылы мен аммияктан тұратын қабат түзеді,ол асқазан тұз қышқылын нейтролиздейді. Асқазан және он екі елі ішек жарасының патогенезі: Қышқыл-пептикалық фактор, моторика мен қышқыл түзудің бұзылуы, шырышты қабат регенерациясы мен морфологиялық қайта құрылу жатады. Жара ауруында стресс факторы маңызды орын алады Гастродуоденальді зонаға стрессор әсері 2 жолмен өтеді: Нервті жол: бас ми қыртысы- аралық ми-кезбе нерв орталығы-кезбе нерв-гастродуо-денальді зона. Гормональді жол: ми қыртысы-гипоталамус-гипофиз-бүйрек үсті без қыртысы-глюко-кортикоидтар-гастродуаденальді зона. Жара дефектісі асқазан мен 12 елі ішекте агрессия және шырыш қабат қорғанысының ди-намикалық тепе-теңдігі бұзылғанда дамиды. Негізгі агрессия факторы тұз қышқылы мен пепсин. Тұз қышқылы тіндерге зақымдаушы әсер етеді, пепсин некрозға ұшыраған тіндерді қорытады. Шырышты қабаттың резисттентілігін қамтамасыз етуде муциннің маңызы зор,ол жапқыш эпителий клеткаларын шығарады. Буферлік жүйеге байланысты муцин қышқылдар мен негіздерді нейтрализдейді. Жара ауруының негізгі
симптомдары: Ауырсыну -мезгілге байланысты(күз,көктем) күшейеді. Эпигастрий аймағында “қанжар сұққан тәрізді” ауырсыну болады. Асқорыту немесе аш кезінде қатты ауырсыну болады. Ауырсыну ас қабылдаған соң 15-40мин кейін болса,ерте ауырсыну деп аталады. 1.5-3сағаттан соң болса, кеш ауырсыну дейді. Ас қабылдағанға байланысты,құсудан соң жеңілдік болады. Құсу-құсық тамақ,өт,қан,нәжіс аралас бола-ды.Құсық тамақ аралас болса-асқазан қорыту қабілетінің бұзылуы, өт аралас болса-дуо-деногастальді рефлюкс, нәжіспен болса-асқазан мен көлденең тоқ ішек арасында жыланкөздің болуына байланысты. Жара ауруында қан кету анық және жасырын болуы мүмкін. Қан кету қанды құсықпен (hаematomеsis)немесе қанды нәжіс (mellaena) ретінде болуы мүмкін. Қыжылдау-эпигастрий аймағында немесе төс артында жағымсыз әсер болады. Ас, антоцид қабылдаған соң басылады. Оның пайда болуы асқазан ішек рефлюксіне байланысты. 12- елі ішек жара ауруы: Жара 94% науқастарда 12 елі ішек басында орналасады. Екі жара қатарынан болуы мүмкін. Алдыңғы және артқы қабырғада (“целующиеся язвы”) және басынан тыс жара болады. Клиникасы. Жас, орта жастағы адамдар, көбіне ер адамдар ауырады. Ауырсыну эпигастрий аймағында, ас қабылдағанға байланысты. Ауырсыну ритмі: аштық-ауырсыну-ас қабылдау-жеңілдік-аштық-ауырсыну. Құсу жеңілдік әкеледі. Ренгенологиялық зерттеуде “рельефнишаны” көруге болады. Дифференциальды диагноз:12 елі ішек жара ауруының клиникасында ауырсыну оң жақ қабырға астында ұстама болса, өт-тас ауруымен, холециститпен салыстырады. Жара ауруы кезінде ауру мезгілге байланысты асқынады, құсудан соң ауырсыну басылады, пальпация жасағанда оң түзу бұлшықет аумағы ауырса, өт-тас ауруында оң жақ қабырға асты ауырсынады. Созылмалы панкреатитпен салыстырмалы диагноз жасау керек, ауырсыну іштің жоғарғы бөлігінде, ас қабылдаудан соң болады, құсудан соң жеңілдік жоқ, ауырсыну иррадиация береді.

Ақпарат көзі: http://kazmedic.kz/archives/323 Материал көшіргенде, KazMedic.kz сайтына сілтеме міндетті

 

Жара ауруының емі: Консервативті ем — қышқыл өндіруді тежеуші, антацит, седативті, шырышты қабаттың қорғаныс қызметін жақсартатын заттар. Консервативті ем әсері болмаса, оперативті ем қолданылады. Ваготомия және дистальді асқазан резекциясы жасалады. Асқазан резекциясы кезінде гастрин өндіретін антральді бөлімді алып тастайды, Билирот І әдісін қолданады. Бағаналық Ваготомия, селективті асқазан Ваготомиясы, проксимальді селективті Ваготомия, Джадду бойынша пилоропластика,Жабулэ бойынша гатродуоденостомия, Финей бойынша пилоропластика, гастроеюностомия жасалады. Асқазан жара ауруы. Джонсон классификациясы бойынша 3-типке бөлінеді: медиогостральі жара, асқазан денесінде орна-ласады. асқазан мен 12 елі ішек біріккен жара ауруы. пилорикалық каналдың және препилорика-лық жара. Асқазан медигостральді жара ауруы дуоденальді жара ауруынан 4 есе жиі кездеседі. Патогенезі. Дуоденогастральді рефлюкс-созылмалы антральді гастрит-шырышты қабаттың қышқыл-пептикалық әсерге қарсы тұруының төмендеуі. Клиникасы. 40 жастан асқан адамдарда жиі кездеседі. Ауырсыну эпигастрий аймағында. Ас қабылдағаннан кейін немесе 15-45 мин соң бас-талады. Ауырсыну тамақ асқазаннан шыққан кезде басылады. Ауырсыну семсер тәрізді өсінді-ден кіндік аймағында, орта сызықтан солға қарай болады, төс артына, сол кеуде бөлігіне, арқаға таралады. Қыжылдау мен кекіру жиі болады. Ауырсыну күшейгенде құсу болады, жеңілдік береді. Емі: оперативті ем. Асқазанның дистальді резекциясы антральді бөлімді алу, гастродуодено-анастомоз Билирот I әдісі қолданылады. Асқазан мен 12 елі ішек біріккен жарасы. Ең алдымен 12 елі ішек жарасы пайда болып, 1-неше жылдан соң асқазан жара ауруы дамиды. Клиникасы. 2 периодтан тұрады: 12 елі ішек жара ауруы дамиды; асқазан жара ауруы дамып клиникасы өзгереді. Ауырсыну симптомы жалғасады, асқыну ұзарады,жара баяу тыртықтанады, асқыну жиілігі 60%. Емі: оперативті. Пилорикалық каналдың және препилорикалық жара. Клиникалық ағымы 12 елі ішек жара ауруымен бірдей, ерекшелігі малигнизация (3%) болады. Диффенринциальды диагноз: қатерсіз және малигнизацияланған жара ауруымен жүргізіледі. Гастроскопия мен биопсия жасалады. Емі: оперативті. Асқынулар: Перфорация. Жіктелуі: бос іш қуысына перфорация; жабық перфорация; 12 елі ішектің алдыңғы қабырғасы мен препи-лорикалық жаралар жиі перфорацияға ұшырай-ды. Тесік диаметрі 2мм-2см. Жара перфорациясы перитонитке әкеледі. Бос іш қуысына жараның перфорациялануы 3 кезеңнен тұрады: І. алғашқы шок-3-6сағат; ІІ. “жалған жақсару” -6 сағатқа дейін; ІІІ. жайылған перитонит-6 сағаттан кейін; 1 кезеңде ауырсыну қатты, ұзақ,эпигастрий ай-мағында.Ауырсыну нәтижесінде ауыр абдомин-альді шок дамиды.Ауырсыну бүкіл ішке,оң және сол жауырынға бұғана аймағына таралады.Құсу немесе жүрек айну,температура төмен,пульс нормадан 50-60 ретке баяулайды,қан қысымы тө-мендейді. Щеткин-Блюмберг симптомы оң. Бос газ іш қуысында (пневмоперитонеум)-газ бауыр не-месе диафрагма астында жиналады. 2 кезеңде “жалған жақсару” болады. Науқас өзін жақсы сезінеді, іш қуысындағы тұз қышқылы эксудатпен араласып, тітіркену азаяды, ауырсыну азаяды. Тыныс алу, температура, қан қысымы нормаға келеді. Құсу, жүрек айну, тілі құрғақ, газ шықпайды. Іші ауаға толы, метиоризм, пери-стальтика әлсіз. Пальпация кезінде ауырсыну, Щеткин-Блюмберг симптомы оң, іш қуысында газ, сұйықтық көбейеді. Лейкоцитоз, аздап лейкоцитарлы формула солға жылжыған. 3 кезеңде науқас жағдайы ауыр. Көп рет құсу, темпера-тура жоғары немесе төмен, пульсі жиі (110-120), қан қысымы төмен, коллапс. Тыныс алу беткей, жиі, тілі құрғақ, іші үлкейген, ішек парезі, перистальтикасы жоқ, іш қуысында бос сұйықтық бар. Щеткин-Блюмберг симптомы оң. Диурез азайған. Лаборо-ториялық зерттеулер: лейкоцитоз, лейкоцитарлы формула солға жылжыған, гемоглобин мен гемото-крит жоғарлаған, гиперкалиемия, метоболикалық ацидоз. Дифферинциальды диагноз: жедел холециститпен, Майлы тағам жеген соң, оң жақ қабырға асты аймағында ауырсыну болады. Құсу жеңілдік әкелмейді. Жедел панкреатит-эпигастрий аймағында ау ырсыну, майлы тағам немесе алкоголь қабылда-ған соң, көп рет құсу, құрамы өт, іш бұлшық етінің қатаюы жоқ. Жедел аппендицит- ауырсыну эпигастрий аймағына беріледі. Бұлшық ет қатаюы айқын болады, температура жоғары болады. Емі: операциялық ем –жараны тігу, пилора- антрумэктомиямен ваготомия, экономды асқазан резекциясы жасалынады. Бильрот I, гастро-дуоденоанастомоз Бильрот II тәсілі Рейхель-Полиа бойынша өзгерген Ваготомия Асқазан резекциясы Бильрот I, Бильрот II тәсілі бойынша Пилородуоденальды стеноз Даму себебі 12 елі ішек жара ауруы, сирек пилорикалық каналдың және препилорикалық жаралары. Клиникасы: 3 кезеңде өтеді: 1. компенсациялық; 2. субкомпенсациялық; 3. декомпенсациялық; 1-ші кезеңде науқас жағдайы орташа. Тағам тарылған саңылаудан ауырсынып өтеді. Эпигас-трий аймағында ауырсыну сезімі, қыжылдау, кекіру, құсу болады. Құсудан соң жеңілдік, ау-ырсыну басталады. Рентген зерттеуде асқазан үлкейген, перистальтика күшейген, пилородуа-денальді канал тарылған. 2-ші кезеңде эпигастрий аймағында ауырсыну сезімі күшейеді, сасық кекірік, көбірет құсу, құсық массасы тамақ аралас, құсу жеңілдік әкеледі. Асқазан перистальтикасы күшейген. Науқас жағдайы әлсіз, жүдеу, су-тұз алмасуы және қышқыл-негіздік жағдайы бұзылған. Рентген зертеуде асқазан кеңіген, перистальтика әлсіз, аш қарында сұйықтық бар, пилородуаденальді канал тарылған. 3-ші кезеңде эпигастрий аймағында қатты ауырсыну сезімі, күнделікті құсу ұзақ сақталған тамақпен. Диурез сусыздану нәтижиесінде азаяды, перистальтика әлсіз. Науқас жағдайы әлсіз, жүдеу, терісі құрғақ. Дифферинциальды диагноз: жаралы пилородуоденальды стенозбен асқазанның ісікті стенозы. Жара ауруының анамнезі ұзақ созылмалы рецидивті ауру, ал ісікті ауру кезінде анамнез қысқа, науқас өте тез жүдейді, пальпа-циялағанда ісікті сезуге болады. Емі: операциялық ем және консервативті ем. Жара пенетрациясы Жара пенетрациясының дамуында 3 кезең бар: 1. Қабырға ішілік жара пенетрациясы. 2. Фиброзды өсу кезеңі. 3. Көрші органдарға жара пенетрациясының аяқталуы. Жиі жағдайда жара пенетрациясы кіші шарбы-ға, ұйқы безі басына, бауыр, 12 елі ішек байламына шығады. Жара пенетрацясы бауырға, өт қабына, көлденең тоқ ішекке және оның шажырқайына шығады. Клиникасында қатты ауырсыну синдромы дәрілік емдеуге жатпайды, ауырсыну таралады. Арқаға таралу жара пенетрациясы ұйқы безіне өткенде болады. Зерт-теуде бұлшық ет қатаюы (висцеро-моторлы рефлекс), локальды ауырсыну. Қан анализінде лейкоцитоз, СОЭ жоғарылайды. Рентген зерт-теуде ниша көрінеді. Органға жара пенетрациясы органмен асқазан (12 елі шек) арасында патологиялық фистула пайда болады. Ол арқылы жара органға өтеді. Фистула дамуы ауырсынумен, температура жоғарлауымен, лейкоцитозбен көрінеді. Құрсақ арты кеңістікке жара пенетрациясының ашылуы, іш пердесімен жабылған жерде орна-ласқан жаралар кезінде болады. Асқыну құрсақ арты флегмонасына әкеледі. Жара ауруының қайталануы Жара ауруына операциядан соң асқыну жара-ның рецидив беруі. Операциядан соң 2 жыл өт-кен соң қайталануы мүмкін. Негізгі шағым іштің жоғары бөлігінде ауырсыну, ас қабылдаған соң күшейеді. Жара пенетрациясы себебінен ауыр-сыну жалғасып, күшейеді. Қан кету, гематоли-зис, мелена түрінде болады. Нәтижиесінде анемия дамиды. Емі: Операциялық ем- диафрагма асты бағаналық ваготомия. Жара ауруының асқынған түрлері ғана абсолютті көрсеткіші бойынша хирургиялық емдеуге жатады. Олар: 1. Перфоративті жара. 2. Пенетрацияланған жара. 3. Пилоро-дуоденальді стеноз 4. Жарадан қан кету. 5. Малигнизацияланған жара.

Ақпарат көзі: http://kazmedic.kz/archives/323 Материал көшіргенде, KazMedic.kz сайтына сілтеме міндетті

Асқазан мен он екі елі ішектің жара ауруы[өңдеу]

Жара ауруы – созылмалы рецидивті ауру, негізгі белгісі асқазан мен 12 елі ішек қабатында жараның түзілуі болып табылады.

Эндоскоп арқылы алынған асқазан жарасы

12 елі ішек жарасы, асқазан жарасына қарағанда 4 есе жиі кездеседі. Жаралардың дуоденалды орналасуының басым болуы жас адамдарда, әсіресе ер адамдарға тән.

Асқазан жарасы бар науқастар арасында әйелдер мен еректер қатынасы 1:2, 12 елі ішек жарасы кезінде ол 1:4-1:7болады.

Этиологиясы және патогенезі[өңдеу]

Аурудың пайда болуына әкелетін факторлар: [өңдеу]

· Тамақтану сипатымен тәртібінің бұзылуы: жүйелі түрде қатты және өткір тағамды қолдану, асты асығысып ішу немесе құрғақтай жеу, тамақ ішу арасында үлкен үзіліс болуы.

· Темекі шегу, ішімдікке құмар болу

· Психоэмоцональды күштеме: жеткіліксіз дем алыс және ұйқы, қалыптандырылған жұмыс күні, стресстік жағдайлар.

· Физикалық күштеме

· Тұқым қуалаушылық және конституциональды фактор.

· Асқазан мен 12 елі ішектің шырышты қабатына жағымсыз әсер ететін дәрілік препараттарды ұзақ қабылдау: ацетилсалицил қышқылы, глюкокортикорттар, резерпин,кофеин.

· Асқазанның шырышты қабатында паразитерлейтін кампилобактериялар.

· Генетикалық фактор – Академик Малт.

· Быков, Курциннің кортико вицеральды теориясы. И.П. Павловтың оқушылары

12 елі ішек пен асқазанның жара ауруы негізінде асқазан құрамының агресивті қасиеттерінің және асқазан мен 12 елі ішектің шырышты қабатының қорғаныс қасиетнің тепе – теңдігінің бұзылуы жатыр.

Патологиялық анатомиясы.[өңдеу]

Асқазан мен 12 елі ішек жарасының морфологиялық субстраты асқазан мен 12 елі ішектің созылмалы жара ауруы болып табылады.

Асқазан жарасының мөлшері бірнеше мм – ден 5 -6 см дейін және одан да көп тереңдегі 20мм асады. Олар тек шырыш асты қабатында ғана өтеп, жиі асқазанның барлық қабаттарын бұзады.

Микроскопиялық жара түбінде өршу фазасында 4 қабатты ажыратады: [өңдеу]

· Бірінші қабат: Беткей қабат құрылыссыз некротикалық массамен фибринді, шырышпен инфилтрирленген лейкоциттермен және макрофагтармен түзілген.

· Екінші қабат фибринойдты ісінбелі некроз ошағы. Шырышты қабаты жоқ ұлпаға тұз қышқылының әсер етуі нәтижесінде пайда болады.

· Үшінші қабат: вертикалды тамырлары көп грануляционды ұлпамен көрініс табады, дәрежесі әртүрлі лимфоплазмоцитарлы инфилтрация және фиброзбен көрінеді.

· Төртінші қабат: жетілген дәнекер ұлпасы оның маңзды ерекшелігі жан – жаққа таралуы, жаралы дефектінің шекарасынан да алшақ, сондай –ақ асқазанның барлық қабаттарына жайылады.

Клиникасы[өңдеу]

Жара ауруының сиптомы жиі қасық асты аймағында орталық сызықтан сол жақта пайда болатын асқазанның денесінің жарасы немесе орталық сызықтан оң жағында қылта каналы аймағының жарасы пайда болатын ауырсын болып табылады. Жиі ауырсыну кеуде клеткасының сол жағына төстің семсер тірізді өсіндісі аймағына, омытқа жотасының бел не кеуде аймағына беріледі. Ауырсыну тамақ ішумен байланысты.

Асқазан денесінің жарасында ауырсыну тамақ ішкеннен 30 – 60 мин. кейін пайда болады, ерте ауырсыну. Қылта каналы және 12 елі ішек луковицасының жараларында: 2-3 сағ.кейін кіші аурсыну, сондай – ақ аш қарынға – “аш қарынға ауырсыну” болады. Пайда болу механизмі бойынша “аш қарынға ауырсынуға” түнгі ауырсыну жақын, ол жиі кешкі 11ден таңғы сағат 3 дейінгі кезеңде пайда болады. Жара ауруна тән сиптом аурсынудың шынында пайда болатын және жеңілдік әкелетін асқазанның қышқыл құрамымен құсу болып табылады. Кейде науқастар осыған байланысты құсу рефлексін өздері шақырады. Кейде басқа да дисперсиялық бұзылыстар: қыжыл, жүрек айну, кекіру, іш қатпасы да байқалады.

Асқынуы[өңдеу]

Жара ауруының асқынуына жарадан қансырау перфорациясы және пенотарациясы, перевисцерит қылтаның тыртықты – жаралы стенозы жараның малигинизациясы жатады.

· Қансырау. Клиникалық кофе тұнбасына ұқсас құраммен құсу асқазан жарасында және қора нәжіс – малина түсті 12 елі ішек жарасында байқалады. Кейде жара аурунда қансырау асқазан ішектің қансырауының жалпы сиптомдарының көрініс табады: әлсідік, бас айналу, артериады қан қысымының төмендеуі тері бозғылттығы тура белгілері мысалы милена түсті нежіс бірнеше сағаттан кейін пайда болады.

· Пенетрация – асқазан қабаттары тұсынан немесе 12 елі ішек қабаты тұсынан қоршаған ағзаларға жараның өтуі (ұйқы без, кіші сальник, бауыр және өт жолдары және т.б) ауырсынудың кезеңділіге жоғалып, ауырсыну тұрақты, болады, бір аймаққа иррадацияланады(мысалы: бел аймағында ұйқы безге жара пенетрацияланғанда) және дене температурасы - субфибрилді, лейкоцитоз, ЭТЖ інің жоғарлауы байқалады.

· Перивицерит – перигастрит, перидуоденит, асқазан немесе 12 елі ішек және көрші ағазармен жабысқақ үрдісі нәтижесінде дамиды. Ауыру интенсивтілігі, әсіресе тойып тамақ ішкеннен кейін, физикалық күш түскеннен кейін, дене температурасының жоғарлауымен: ЭТЖ нің жоғарлауымен байқалады.

· Қылтаның тарылуы пилорикалық каналдар немесе 12 елі ішектің бастапқы бөлігінде орналасқан жаралардың тыртықтануы нәтижесінде, сондай – ақ осы аймақтың өтпелі жарасынан операция жасалынған науқастарда дамиды.

Диагноз қою[өңдеу]

Диагнозды анамнез, тексеру нәтижесінде, клиникасына, дифференциалды диагностика, зертханалық және инструментальды зерттеу нәтижесіне негізделіп қойылады.

Жара ауруы кезінде асқазан рентгенограммасы вертикалды жағдайда түсірілген: асқазанның кіші иілімінде 2 профилді нишалар көріледі.

Жара ауруы кезінде 12 елі ішек луковицасының прицелді рентгенограммасы: бағыттар мен 2 нишалар көретілген олар луковицаның қарама – қарсы қабаттарында орналасқан, сүйіскен жаралар немесе айналы жаралар.

Кіші иілімінің жарасы кезінде асқазан рентгенограммасы, тура проекция. Бағытпен асқазанның үлкен иілімінің контурының тарылуы көрсетілген. Ол локальды тарылуға байлаысты.

Емі[өңдеу]

Оперативті емі[өңдеу]

Абсолютті көрсеткіштері: [өңдеу]

· Жара перфорациясы,

· Профузды даралы қансырау,

· Қылтаның декомписеренген тарылуы

· Жара малигнизациясы.

Салыстырмалы көрсеткіштері:

· Пенетрирлеуші гастродуоденальды жаралар.

· Асқазанның каллезді жаралары.

· Асқазан мен 12 елі ішектің тыртықты - жаралы деформациялары, асқазанның эвакуаторлы функциясының бұзылуы мен жүретін.

· Рецидивтіжаралы қансыраулар.

· Жараның қатерлі ісікке айналуы.

Операция әдісін таңдау мәселесі жарның орналауына байланысты шешіледі:

· Асқазан немесе 12 елі ішек зақымдалған.

· Асқыну сипаты, олар 5.

· Ауыру ағымының ерекшелігі.

· Операционды қауіп дәрежесі.

Концервативті терапияға көнбейтін 12 елі ішек жарасында асқазан секрециясын төмендетуге және (жаралы нишаның) жазылуына шарт жасайтын операциялық араласу дәлелденуі. Мұндай операцияларға ваготомия жатады. Науқастардың басым бөлігінде селективті проксималды ваготомия немесе бағаналы ваготомия немесе селективті. Ең жақсы әдіс селективті проксимальды ваготомия дринерлеуші және дренирлеушіленбейтін болады.

Асқазан секрециясы жоғары науқастарда бұл 12 елі ішек жаралары, анамнезінде: қансырау қосарласқан аурулары болмған кезде тесілу операцияға қауіп дәрежесі жоғары болғанда ваготомияның түрлі түрлерін қолданады.

Асқазанның созылмалы жарасы бар науқастарда асқазан резекциясының классикалық түрлері қолданылады. Бильрот І немесе Бильрот ІІ тәсілдері бойынша Гов менстер Финстерер модификациясында Суммен бойынша сатылы резекция және т.б.

12 елі ішектің алуға келмейтін жаралырында сөндіруге асқазан резекциясы қолдануы мүмкін Финстерер ұсынған(H. Finstrer 1918ж) Мұндайда асқазанның пилорикалық бөлігінен дуодинальды қолдырады.

Жара асқазанда орналасқан кезде операция түрі асқазан секрециясының сипатына байланысты, шырышты қабатта атрофиялық өзгерістердің болуына, үрдістің млигнизациясына байланысты таңдалады.Таңдаулы операция дисталды субтотальды асқазан резекциясы.

12 елі ішекте тыртықты- қабыну өзгерістері болмаған жағдайда Бильрот І бойынша гастродуоденальды анастомоз жасайды немесе Мокки бойынша қылтаны сақтау мен асқазан резекциясы-академик А.АШамилов.

Жоғары орналасқан өңеш маңы асқазан жараларында Шемокер бойынша проксимальды асқазан резекциясы жасалады. Кіші иілімі бойынша асқазанды жоғарыдан кесу.

Асқазан немесе 12 елі ішек жарасы тесілген кезде және перитонит дамығанда немесе операционды қаупі жоғары науқастарда ауыр тескен ауруларына байланысты негізгі емдеу әдісі жаралы дефектіні тігу болып табылады.

Жайылмалы перитонит және ауыр ілеспелі аурулардың белгілері болмаса субкомпенсирленген тарылуда пилоропластикамен бағаналы ваготомияны қолданады.

Анамнезінде қансырауы және тесілуі бар науқастарда перитонит белгілері болмаса асқазанның 1-лік резекциясын қолданады С.С.Юдин бойынша.

Қылта тарылуында ваготомияның түрлі түрлерімен немесе асқазанның резекциясымен пилоропластиканың түрлі түрлерін- Генеке, Микулич,Финней,Джаббулая бойынша пилоропластикаларды қолданады.

Date: 2016-05-14; view: 818; Нарушение авторских прав; Помощь в написании работы --> СЮДА...



mydocx.ru - 2015-2024 year. (0.007 sec.) Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав - Пожаловаться на публикацию