Тақырыбы: М.Әлімбаевтың балаларға арналған өлең шығармалары

Жоспары:

1. Ақынның өмірі

2. Жазушы шығармаларындағы мектеп өмірі

3. Тәрбиелік мәні

Лекция мақсаты:

Мұзафар Әлімбаев шығармаларынан жастайынан көрген қиыншылығы, тәрбиесі жазушының өлеңдерінен байқалады. «Жұмбақтар», «Биікке, биікке», «Менің ойыншықтарым» т.б. өлеңдері, әңгімелері шығармаларының мәнін-мазмұнын ашып талдауды мақсат етіп отырмыз.

Лекция мәтіні: 1. Мұзафар Әлімбаев 1923 жылы Павлодар облысы, Шарбақты ауданы, Маралды селосында туды. Ұлы Отан соғысына қатысқан. Армиядан оралған соң, С. М. Киров атындағы қазақ университетін бітірді. «Пионер» журналының бөлім бастығы, «Қазақ әдебиеті» газеті бас редакторының орынбасары қызметін атқарды. КПСС мүшесі.

Мұзафар Әлімбаев негізінен ересектерге арнап жазатын ақын болғанмен, ол еш уакытта балаларды назарынан тыс қалдырмаған. Ол «Жұмбақтар» (1954), «Биікке, биікке» (1955), «Менің ойыншықтарым» (1952—61), «Алатаудың баурайында» (1960), «Орақ олақ» (1962), деген кітаптарымен, «Бал дәурен, шіркін, балалық» (1973) деген бір томдық таңдамалысымен жас оқырмандарына ертеден таныс. Оның балаларға арналған орыс тіліндегі өлеңдері Бүкіл одақтық «Пионер» журналымен «Пионерская правда» газетінің беттерінде және коллективтік жинақтарда басылды. М. Әлімбаев 1958 жылдан берІ бөбектерге арналған республикалық «Балдырған» журналынын редакторы. Мүнда ол мектеп жасына дейін-гІ бөбектерге және бастауыш класс окушыларына арнап өлеңдер мен әңгімелер жазып түрады. Ол бір естелігінде:

«Менің шешем өмірімнің ең бірінші, ең жаксы, сң ақылды және ең қатал ұстазы болды. Ол көптеген халык жырларын: бесік жырын, түрмыс, қаһармандык жырлар-ды, даналық ертектер мен кайталанбас аңыздарды біле-"" тін еді.

Ол үлы Абайдың өлеңдерімен мені ерте таныстырды. Рас оның терен мәнін мен әлде қайда кейін ұқтым. Мен әкемнен 9 жасымда айрылдым. Он төрт жасқа шыға бергенде небәрі жеті күн ауырып, шешем дүние салды. Сөйтіп мен ец жақын ұстазымнан және анамнан айрыл-дым. Шексіз қасірет меніқ қыр соңымнан калмады. Ал мен он бес жасқа шыққанда өзімнің алғашқы өлеңімді жаэды"м, бұл өзім жатқа білетін — «Ана» дейтін өлеңім. Анасы бар әрбір ұл мен қыз оны әркашанда тындап, әрқашанда ренжітпеуін мен қалаған болар едім. Мен, балалар, Сіэдер, біздің үлкек де айнымас адал анамыз— Отанды бағалап, шын жүректен жақсы көрген-дерінді қалаған болар едім»,— дейді.

Ақыннын анаға, ұлы Отанға деген мейірбандылығы, берілгендігі, оны зор құрмет ететіні, солар алдында, қызмет ете беретіні бар шығармасынык үлкен өзегі боп тартылған, биік мұнарасы боп қалана берген.

Мұзафар Әлімбаев медальдармен, Казақ ССР Жоғар-гы КеңесінІн. кұрмет грамогасымен наградталған.