IНТЭРВ’Ю

Правядзенне добрага iнтэрв’ю — гэта не мастацтва i не навука. Гэта пераход ад сядзячага становiшча да хадзячага.

Каб iнтэрв’ю атрымалася ўдалым, журналiст павiнен надаваць увагу кожнай яго акалiчнасцi: таму, якiя падзеi былi ў жыццi суразмоўцы да моманту, калi ў яго бярэцца iнтэрв’ю; таму, як ён выглядае ў фiзiчным i эмацыйным плане; i, безумоўна, таму, што ён кажа.

Выбар найлепшай тэхнiкi правядзення iнтэрв’ю залежыць ад стылю журналiста, ад мэтаў, якiя ён ставiць перад iнтэрв’ю, ад тыпу задуманага артыкула, ад тых спадзяванняў, якiя ўскладаюць на iнтэрв’ю журналiст i iнтэрв’юяваны, i ад асабiстых характарыстыкаў i настрояў абодвух удзельнiкаў. Апроч таго, ёсць сэнс перад кожным iнтэрв’ю загадзя прадумаць стратэгiю выдзення гаворкi, але яна павiнна быць гнуткай на той выпадак, калi задуманае не спрацоўвае.

Парады

Частку працы рабiце дома

Заўсёды карысна ўжо загадзя нешта ведаць пра асобу, у якой вы збiраецеся ўзяць iнтэрв’ю. Гэта здаецца вiдавочным, але нямала журналiстаў не дае сабе такога клопату. Гэта не значыць, што iнтэрв’юяваную асобу трэба вывучаць дасканала. Але пазнаёмiцца з гiсторыяй працоўнай дзейнасцi вашага рэспандэнта i тым, якую i дзе ён атрымаў адукацыю, заўжды карысна — хоць бы дзеля таго, каб не марнаваць час, пытаючыся пра тое, пра што можна даведацца загадзя па тэлефоне.

Калi iнтэрв’ю дастаткова важнае, вы можаце пагутарыць i
з членамi сям’i вашага рэспандэнта, i з яго калегамi па працы
цi iншымi людзьмi, якiя яго ведаюць (у тым лiку i з яго працiўнiкамi). Няблага таксама даведацца загадзя пра якiя-небудзь цiкавыя гiсторыi з яго жыцця; яны нярэдка могуць паслужыць асновай для напiсання iншых артыкулаў — iнфармацыйнага цi проста забаўнага ў пазнаваўчым плане характару. Усё гэта дапаможа надаць вашаму сюжэту завершанасць.