ПАТРАБАВАННІ ДА ПАДРЫХТОЎКІ АБІТУРЫЕНТАЎ

ТЛУМАЧАЛЬНАЯ ЗАПІСКА

Праграма ўступных іспытаў па беларускай мове складзена ў ад­паведнасці з «Вучэбнай праграмай для ўстаноў агульнай сярэдняй адука­цыі з беларускай і рускай мовамі навучання. Беларуская мова. V—XI класы», 2012 г., зацверджанай Міністэрствам адукацыі Рэспублікі Беларусь.

Мэта праграмы — дапамагчы выпускнікам устаноў агульнай сярэдняй адукацыі паўтарыць, падагульніць, сістэматызаваць:

веды пра сістэму мовы (фанетыка, арфаграфія, лексіка, склад слова і словаўтварэнне, марфалогія, сінтаксіс і пунктуацыя);

правілы функцыянавання моўных сродкаў у маўленні;

нормы беларускай літаратурнай мовы (вымаўленчыя, арфаграфіч­ныя, словаўтваральныя, марфалагічныя, сінтаксічныя, пунктуацыйныя).

Змест праграмы дазваляе выпускнікам устаноў агульнай сярэдняй адукацыі не толькі паўтарыць, падагульніць і сістэматызаваць адпаведныя веды пра сістэму мовы і маўленне, але і сфарміраваць грунтоўныя арфа­графічныя, пунктуацыйныя, камунікатыўна-маўленчыя ўменні і навыкі.

ПАТРАБАВАННІ ДА ПАДРЫХТОЎКІ АБІТУРЫЕНТАЎ

Пасля заканчэння ўстановы агульнай сярэдняй адукацыі з беларус­кай і рускай мовамі навучання (узровень агульнай сярэдняй адукацыі) абітурыент павінен в е д а ц ь:

прыметы тэксту, спосабы (віды) і сродкі сувязі сказаў і частак тэк­сту, функцыянальна-стылістычную сістэму сучаснай беларускай мовы, тыпы маўлення і іх кампазіцыйныя схемы;

нормы сучаснай беларускай літаратурнай мовы (арфаэпічныя, акцэнталагічныя, арфаграфічныя, марфалагічныя, сінтаксічныя, пунктуацыйныя);

фанетычную сістэму і фанетычныя законы беларускай мовы; асаблі­васці вымаўлення галосных, зычных гукаў і іх спалучэнняў у беларускай мове;

адназначныя і мнагазначныя словы, сінонімы, амонімы, антонімы, паронімы; прыметы фразеалагізмаў, іх значэнне і сінтаксічную ролю;

марфемную будову слова, словаўтваральныя і формаўтваральныя марфемы; віды асноў; спосабы ўтварэння слоў;

паняцці марфалогіі і класіфікацыю часцін мовы; граматычныя пры­меты розных часцін мовы ў сказе і тэксце;

фанетычны і марфалагічны прынцыпы арфаграфіі;

сінтаксічныя адзінкі, іх тыпы.

Абітурыент павінен у м е ц ь:

рабіць сэнсавы і кампазіцыйны аналіз тэксту: вызначаць прыметы тэксту, фармуляваць яго тэму і асноўную думку, даваць загаловак; вызна­чаць спосаб і сродкі сувязі сказаў і частак у тэксце; вызначаць прына­лежнасць тэкстаў да пэўнага тыпу, стылю і жанру маўлення;

адрозніваць гукі і літары, устанаўліваць паміж імі адпаведнасць;

размяжоўваць мнагазначныя словы і амонімы; падбіраць да слоў сі­нонімы, антонімы; адрозніваць паронімы; выяўляць фразеалагізмы ў ска­зах, тэкстах, тлумачыць іх значэнне, вызначаць сінтаксічную функцыю;

вызначаць марфемную будову і спосаб утварэння слоў; правільна пісаць словы з арфаграмамі, абумоўленымі марфемнай будовай слова;

распазнаваць часціны мовы ў сказах, тэкстах на аснове іх сэнсава-граматычных прымет і сінтаксічнай ролі;

адрозніваць арфаграфічныя нормы, заснаваныя на фанетычным і марфалагічным прынцыпах правапісу; знаходзіць і выпраўляць арфагра­фічныя памылкі;

вызначаць віды сінтаксічнай сувязі слоў у словазлучэннях, сін­таксічную функцыю слоў (словазлучэнняў) у сказе;

выяўляць у сказах сінтаксічныя канструкцыі, якія патрабуюць выдзя­лення знакамі прыпынку; знаходзіць і выпраўляць пунктуацыйныя памылкі.