Тылсым дүниемен танысуым

Мен 1999 жылы Астанада тұратынмын. Өзімнің 40 жасқа толған тойымды шешеме барып тойлайын, ол кісінің көңілін көтерейін деген мақсатпен, сәуір айында, Алматы облысында бұрынғы Күрті ауданының орталығы Ақши ауылында тұратын шешемнің үйінде өзіміздің жан ұямызбен атап өттік.

Бір уақытта анам айтты: «Немере бауырың Ержан көріпкел, емші болып жатыр, әруақтар ордасына барып сәлемдесіп қайт», – деді. Тойдан кейін ертесіне Құлиев Ержандікіне бардым. Ержанның әкесі марқұм Ұзанқұл аға сынықшы, оташы болған адам. Барып сәлем бергеннен кейін аталар үйіне кіргізді, ол кезде «орда» дегеннің не екенін түсінбеймін, көзім бақырайып аң-таң болып отырмын.

Біраз отырып әңгімелестік, өзімнің мазалап жүрген сұрақтарымды болжап берді. Менің көріпкелдікті, тылсым дүниені мойындауым, шүбәсіз сенуім алғаш рет осы жерден басталды. Ержанның болжағаны: Барған жеріңізде бір орыс, бір қазақ жігіті отырады. Қазаққа сәлемдескеннен кейін орыспен сөйлесіңіз, сол жігіт жұмысыңызды бітіріп береді. Ертесіне Ержан бауырымның айтқаны айдай келді. Сол күні көңіл күйім көтеріңкі, қуанышпен үйге оралдым. Тылсым дүниеге таң қалмасқа шарам қалмады.

Ержанның «аталар ордасында» отырмыз, тағы 5...6 адам келді, Ержан аталар аруағына бағыштап құран оқыды. Келген адамдарға емін жасады, бір уақытта:

– Аманжол аға, сізге арақты қойсын, намазға жығылсын дейді.

– Оны айтып жатқан кім?

– Атам келіп тұр, тұрып сәлем беріңіз.

Біреу келіп қалған екен деп, отырған орнымнан асып-сасып атып тұрдым, Ассалаумағалөйкім! – деп сәлем бердім, жан-жағыма қараймын ешкім көрінбейді.

– Ой, ол атаң қайдан келеді, атаңның қайтыс болғаныныа отыз жыл боп қалды. Білмеймін сенің не айтып тұрғаныңды.

Ержан алдыңғы сөзін қайталап тағы айтты.

– Олай болса мен арақтан туылған жоқпын, әкем Жалпақтан туылдым, қойдым ендеше арағыңды – дедім. Осы сәттен бастап арақты мүлдем аузыма алмайтын болдым. Сол үйде жұбайым Қарлығаш екеуміз біраз емделіп қайтадан Астанаға қайттық.