Чалавек адказвае Богу. Гісторыя падае нам такі прыклад

Гісторыя падае нам такі прыклад. (падручнік вучня)

У 1946 г. Міжнародны трыбунал у Нюрнбергу разглядаў у судзе справу гітлераўскіх злачынцаў, адказных за смерць мільёнаў людзей. Суддзі гэтага трыбунала звярнуліся да права, якое тыя парушылі. Аднак, як высветлілася, асуджаныя дзейнічалі згодна з правам гітлераўскай Германіі. Тады злачынцаў асудзілі не на падставе запісанага кодэкса, але на падставе кодэкса натуральнага закону — Божага закону. Ніхто ні тады, ні сёння не аспрэчвае гэтага прысуду, бо, калі існуе праўда, то яна адзіная незалежна ад культур і народаў.

Аўтар натуральнага закону — Бог, таму гэты закон павінен шанавацца і ўлічвацца ўсімі законамі, якія ўстанаўліваюць людзі. Закон, ўстаноўлены чалавекам, які не адпавядае натуральнаму закону, не абавязвае ў сумленні.

Разважанне:

Ад майго сённяшняга правільнага жыццёвага выбару залежыць наш заўтрашні дзень, бо кожны з нас, выбіраючы тыя ці іншыя вартасці, фармуе сваё асяроддзе і разам з тым увесь свет.

— Да каго я звяртаюся за парадаю ў сітуацыі выбару?

— Што я раблю, калі адчуваю ўнутраную барацьбу паміж дабром і злом?

Пастанова.

Хатняе заданне:

1. Падчас рахунку сумлення ў святле Дэкалогу ацані свае ўчынкі.

2. Паразважай над словамі Святога Пісання, над якімі ты працаваў на катэхезе.

Заключаная малітва: Пс 119(118), 1-8.

Тэма № 5, X кл.

Я – ПАН БОГ ТВОЙ, НЕ МАЙ ІНШЫХ БАГОЎ, АПРОЧ МЯНЕ

Дыдактычная мэта: указваем моладзі асноўную запаведзь, згодна з якой толькі Богу Жывому — Богу, які ЁСЦЬ, трэба аказваць выключную пашану.

Выхаваўчая мэта: выхоўваем пачуццё пашаны і поўнага даверу да Бога.

Асноўныя і дапаможныя матэрыялы: Святое Пісанне: Зых 20, 2–3; Дрг 6, 4–9; ККК 2096–2102; плакат з тэкстам І-й Божай запаведзі; карткі і алоўкі для працы ў групах, газеты і часопісы для плаката, нажніцы, ватман.

Метады катэхезы: парафраза, праца ў групах.

Ход заняткаў

Малітва: Ойча наш.

Чалавек пытае

Кожны чалавек, нават той, які называе сябе атэістам, па сваёй прыродзе з’яўляецца рэлігійным. Цяжка знайсці чалавека, які б увогуле ні ў што не верыў. Прыходзіць момант, калі чалавек пачынае задаваць сабе пытанне пра сэнс жыцця, цярпення, пра сутнасць шчасця, любові, пра важнасць альбо марнасць рэчаў, якія ён набывае. Чалавек хоча быць упэўненным у заўтрашнім дні, хоча быць важным, каханым, патрэбным. Гэтыя пытанні і жаданні падштурхоўваюць чалавека да пошуку адказаў. Здараецца, што ў гэтым пошуку мэтай, крыніцай, цэнтрам становіцца матэрыяльная рэч — ідал, якому чалавек пачынае служыць, прыносячы розныя ахвяры на алтар ім жа самім створанага «бога».

К. дае вучням заданне зрабіць з газетных выразкаў плакат, які будзе яскравым адлюстраваннем тых ідалаў і бажкоў, што стварыў сабе сучасны чалавек. Пасля выканання працы К. задае вучням пытанне:

— Хтосьці аднойчы сказаў, што чалавек становіцца вобразам таго бога, якога ўслаўляе. Як выглядае жыццё чалавека, які служыць ідалу? (свае адказы вучні запісваюць у падручнік)

Бог адказвае

Бог, ведаючы зменлівае сэрца чалавека, аб’яўляецца выбранаму ізраэльскаму народу як Бог адзіны:

«Я — Пан Бог твой, Які вывеў цябе з зямлі егіпецкай, з дому няволі. Не май іншых багоў, апроч Мяне» (Зых 20, 2–3). (К. змяшчае на дошцы плакат з гэтым тэкстам).

«Слухай, Ізраэль: Пан, Бог наш, — Пан адзіны. Любі Пана Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і усёй душою тваёю, і з усіх сіл тваіх. Няхай гэтыя словы, якія сёння я наказваю табе, будуць у сэрцы тваім. Будзеш навучаць ім дзяцей сваіх і гаварыць пра іх, калі будзеш дома, падчас твайго падарожжа, кладучыся спаць і ўстаючы. Прывяжаш іх, як знак, да рукі сваёй, і яны будуць табе як павязка паміж вачыма тваімі. І напішаш іх на вушаках дому свайго і на брамах сваіх» (Дрг 6, 4–9).

— Чаго Пан Бог патрабуе ад свайго народа?

К. дзеліць клас на 3 групы, якія атрымліваюць заданне перафразіраваць тэкст першай запаведзі, пасля прэзэнтацыі працы вучні змяшчаюць карткі з адказамі на дошцы:

· Жыві ў сяброўстве і еднасці з Богам!

· Толькі Богу Адзінаму служы і давярай!

· Не прывязвайся да рэчаў! (і г. д.)

(свае адказы вучні запісваюць у падручнік)