Чалавек адказвае Богу

— Ці заўважаю я сляды прысутнасці Бога ў сваім жыцці?

—Як часта я дзякую Пану Богу за тое, што Ён дае мне знакі сваёй прысутнасці?

—Ці дзякую я Богу за дар веры?

Тэма № 3, X кл.

Хрысціянін адносна іншых рэлігій.

Дыдактычная мэта:

Распавядаем вучням аб няправільных паставах, якія можа прыняць чалавек у адносінах да іншых рэлігій. Паказваем вучням паставу дыялогу і супрацоўніцтва, якую займае Каталіцкі Касцёл у адносінах да нехрысціянскіх рэлігій.

Выхаваўчая мэта:

Выхоўваем у вучнях паставу падзякі Богу за дар веры і прыналежнасць да Каталіцкага Касцёла, а таксама жаданне дыялогу і супрацоўніцтва з прадстаўнікамі іншых рэлігій, у духу талерантнасці, павагі і адкрытасці.

Асноўныя і дапаможныя матэрыялы:

Дэкларацыя пра адносіны Касцёла да нехрысціянскіх рэлігій, ККК, Фрагмент з Паслання Святога Айца Бэнэдыкта XVI на Сусветны дзень міру 1 студзеня 2007 г.

Існуюць некалькі памылковых меркаванняў, якія адмоўна ўплываюць на светапогляд чалавека і яго ўзаемаадносіны з прадстаўнікамі іншых рэлігій.

Неадпаведныя рэлігійныя паставы

Пастава Каталіцкага Касцёла да іншых рэлігій

1.Ірэнізм—ў кожнай рэлігіі яе вызнаўцы праслаўляюць Бога, і не важна як яны Яго называюць. Галоўнае, што гэтыя людзі жывуць справядліва, а значыць, могуць быць збаўленыя. 2.Сінкрэтызм—не існуе адна сапраўдная рэлігія, кожная з іх мае добрыя і праўдзівыя пастулаты, абя’яднанне якія дазволіць стварыць адну сапраўдную рэлігію. 3.Празалітызм—толькі тая рэлігія, да якой я прыналежу – сапраўдная, а іншых трэба навяртаць.

Якою жа павінна быць пастава хрысціяніна да іншых рэлігій?

Вельмі важным дакументам які датычыць узаемаадносін Касцёла да іншых рэлігій з’яўляецца ДЭКЛАРАЦЫЯ ПРА АДНОСІНЫ КАСЦЁЛА ДА НЕХРЫСЦІЯНСКІХ РЭЛІГІЙ

«Каталіцкі Касцёл не адмаўляе нічога, што ў гэтых рэлігіях ёсць праўдзівага і святога. Ён са шчырай павагай разглядае той спосаб дзеянняў і жыцця, тыя прадпісанні і вучэнні, якія, хоць і значна адрозніваюцца ад таго, што развівае і чаму навучае Касцёл, усё ж часам адлюстроўваюць промень той Праўды, якая асвячае ўсіх людзей. Сапраўды, Касцёл абвяшчае і заўсёды павінен абвяшчаць Хрыста — “дарогу, праўду і жыццё” (Ян 14, 6), у якім людзі знаходзяць паўнату рэлігійнага жыцця і праз якога Бог прымірыў усё з сабою. Таму Касцёл заклікае сваіх дзяцей, каб праз дыялог і супрацоўніцтва з паслядоўнікамі іншых рэлігій яны разважліва і з любоўю, даючы сведчанне веры і хрысціянскага жыцця, прызнавалі, захоўвалі і падтрымлівалі тыя духоўныя і маральныя даброты, а таксама сацыяльна-культурныя каштоўнасці, якія ў іх знаходзяцца» (Nostra aetate, 2).

— Да чаго заклікае Касцёл кожнага хрысціяніна? (да размовы і супрацоўніцтва)

К. запісвае ў табліцы слова “дыялог”

Касцёл не перакрэслівае каштоўнасці іншых рэлігій, але ў дыялогу падкрэслівае тое, што з’яўляецца агульным з хрысціянствам.

К. дзеліць вучняў на 3 групы, якія працуюць з тэкстамі вучэння Касцёла.

Група 1 – ККК 839

— Што агульнага мае хрысціянствам з юдаізмам?

Група 2 – ККК 841

— Што агульнага мае хрысціянства з ісламам?

Група 3 – ККК 843

— Што з’яўляецца асновай дыялогу паміж хрысціянамі і іншымі нехрысціянскімі рэлігіямі?

Як бачым, Касцёл прагне праз сваю місійную дзейнасць у духу любові сведчыць іншым людзям аб адзіным Богу, які аб’явіў нам сябе ў асобе Езуса Хрыста. Вучэнне Касцёла кажа:

«Хоць людзі не па сваёй віне не ведаюць Евангелля, Бог можа шляхамі, якія вядомы Яму аднаму, весці да веры, без якой “немагчыма падабацца Богу” (Гбр 11, 6), аднак Касцёл мае абавязак і адначасова святое права абвяшчаць Евангелле ўсім людзям» (пар. ККК 848).

Увесь род людскі стварае адну вялікую сям’ю, якая мае агульны пачатак, бо кожны створаны на вобраз Бога. У цэнтры Божага плану збаўлення чалавека знаходзіцца Езус Хрыстус, якога ад самага пачатку абвяшчае Касцёл і робіць гэта да сённяшняга дня ў духу любові, міру і супрацоўніцтва ў адосінах да іншых рэлігій. Вось некаторыя факты:

«На важнасць саюзу паміж хрысціянскім светам і мусульманамі ў глабальных пытаннях біяэтыкі ўказаў старшыня Папскай акадэміі «Pro Vita» арцыбіскуп Рыно Фізікелла. Ватыканскі іерарх закрануў дадзеную тэму ў інтэрв’ю італьянскаму штотыднёвіку «Tempi». Арцыбіскуп нагадаў аб сваёй нядаўняй размове з паслом Турцыі ў Апостальскай Сталіцы, падчас якой абодва бакі падкрэслілі неабходнасць «рацыянальнай ацэнкі, у якой хрысціянскае і ісламскае бачанне жыцця маюць агульныя элементы, на падставе якіх магчыма разам бараніць жыццё перад абліччам выклікаў біяэтыкі».

«13 ліпеня 2009 г. у Вене (Аўстрыя) адбылося пасяджэнне канферэнцыі прадстаўнікоў галоўных рэлігій (хрысціянства, ісламу, юдаізму, індуізму, будызму). Сярод удзельнікаў сустрэчы былі і прадстаўнікі Касцёлаў Блізкага Усходу, а таксама старшыня ісламскай секцыі пры Папскай Радзе па міжрэлігійным дыялогу. Пасяджэнне стала своеасаблівым працягам сустрэчы ў Мадрыдзе ў ліпені 2008 г., ініцыятарам якой быў кароль Саудаўскай Аравіі».

«Недапушчальнымі з’яўляюцца канцэпцыі Бога, якія схіляюць да непрыязнасці да бліжніх і да насілля ў адносінах да іх. Гэта неабходна сказаць выразна: ні ў якім выпадку нельга адобрыць вайну ў імя Бога! Калі якая-небудзь канцэпцыя Бога з’яўляецца глебай злачынства, то гэта знак, што такая канцэпцыя ўжо ператварылася ў ідэалогію» (Бэнэдыкт XVI, Пасланне на Сусветны дзень міру 1 студзеня 2007 г.)

— Да чаго заклікае Святы Айцец?