Монолиттік жүйелер

Жалпы жағдайда монолиттік жүйенің «құрылымы» өз бойында құрылымының жоқ болуын білдіреді (6.1-сурет). ОЖ әрқайсысы өзіне керек болған кезде басқаларын шақыра алатын процедуралар жиыны түрінде жазылған. Осы техниканы қолданғанда жүйенің әрбір процедурасы параметрлер мен терминдерінде жақсы айқындалған интерфейске ие және де орындалуы үшін кез келген басқасын шақыруға ерікті.

6.1-сурет. ОЖ монополиттік құрылымы

Монолиттік жүйені құру үшін барлық бөлек процедураларды компиляциялау қажет, ал содан кейін құрастырушының көмегімен оларды обьектіні бір файлға байланыстыру (мысал ретінде UNIX немесе Novell NetWare ядросының ерте болжамалары қызмет ете алады). Әрбір процедура кез келген басқа процедураны көреді.

Алайда, тіпті осындай монолиттік жүйелердің өзі кішкене құрылымдастырылған болуы мүмкін. ОЖ-мен қолданылатын жүйелік шақыруларға жүгінгенде, параметрлер регистрлер мен сүрлеу сияқты қатал анықталған орындарға орналаса бастайды, ал содан соң ядроның шақыруы немесе супервизордың шақыруы ретінде белгілі үзілудің арнайы командасы орындалады. бұл команда машинаны пайдаланушы тәртібінен супервизордың тәртібі деп те аталатын ядро тәртібіне қайта қосып отырады және ОЖ-ге басқаруды тапсырады. Одан кейін ОЖ жүйелік шақырудың қайсысы орындалуы керек екенін анықтау үшін шақыру параметрлерін тексереді. Бұдан кейін ОЖ процедураларға сілтемелерден тұратын кестені индексациялайды және тиісті процедураны шақырады. ОЖ-нің мұндай ұйымдастырылуы мынадай құрылымды талап етеді:

1. Талап етілетін сервистік процедураларды шақыратын негізгі бағдарлама.

2. Жүйелік процедураларды жүзеге асыратын сервистік процедуралардың жиыны.

3. Жүйелік процедураларға қызмет көрсетуші утилеттердің жиыны.

Бұл үлгіде әрбір жүйелік шақыруға арналған бір сервистік процедура бар. Утилиттер бірнеше сервистік процедураларға қажет функцияларды орындайды.